چگونه تست بازیگری بدهیم؟

آیا وقتی برای تست بازیگری می روید، مونولوگ خود را آماده کرده اید؟  مونولوگ به قطعه ی کوتاهی از یک نمایشنامه یا فیلمنامه می گویند که معمولا حدود دو الی سه دقیقه طول دارد. شما به عنوان بازیگری که قصد تست دادن برای یک کارگردان تئاتر و یا سینما و تلویزیون را دارید باید حداقل چند مونولوگ را آماده کرده باشید. سعی کنید در بین مونولوگ های انتخابی خود، از هر دو متون کلاسیک و مدرن استفاده کنید.
این کار علاوه بر اینکه شما را به عنوان بازیگری آماده برای ایفای هر نقشی معرفی می کند،  به کارگردان کار،  این اجازه را می دهد تا شما را در موقعیت های مختلف و متون متفاوت محک بزند.

در این مطلب کوتاه بر آن هستم تا مطالبی هر چند کوتاه اما مهم را که باید هر بازیگری در زمان تست رعایت کند، بیان کنم.  این بسیار طبیعی است که در زمان تست بازیگری کمی استرس داشته باشید، اما در دام استرس خود نیفتید. یک بازیگر خوب، سعی می کند حتی از استرس زمان تست بازیگری نیز به نفع اجرای بهتر مونولوگ خود استفاده کند. در زیر مواردی را اشاره می کنم که استفاده کردن از آنها در طول تست بازیگری، به اجرای هر چه بهتر و موثر شما کمک خواهد کرد.

1.       مونولوگ خود را با هدف انتخاب کنید:
قبل از رفتن به تست بازیگری، از خود بپرسید این مونولوگ برای چه و کجاست؟ آیا برای یک کارگردان تئاتر تست می دهید یا یک کارگردان سینما؟ یا اینکه فقط برای ورود به آکادمی و کلاسهای بازیگری است؟ جواب این سوالها تا حدود زیادی به شما در انتخاب مونولوگ و شیوه ی اجرایتان شما کمک می کند. اگر برای یک کلاس بازیگری تست می دهید این را باید بدانید که کاراکتر انتخابی اتان نباید خیلی با شخصیت شما متفاوت باشد. سن، لهجه، موقعیت کاراکتر، همه و همه را طوری انتخاب کنید که اصطلاحا به کاراکتر واقعی تان بخورد.
دانستن این موضوع مهم که مسئولان کلاسهای بازیگری به دنبال دیدن خود شما و پتانسیل های وجودی تان هستند. پس به دنبال مونولوگ های بسیار سخت و دور از کاراکتر خود نباشید.
اگر برای یک کار نمایشی تست می دهید حتما در مورد نوع کار و پروژه چیزهایی از عوامل آن یا دوستانتان شنیده اید. از آن ایده ها استفاده کنید و سلیقه کارگردان و عوامل انتخاب بازیگران را در نظر بگیرید.
اگر برای نقش خاصی قرار است انتخاب شوید، نیازی نیست که به دنبال متن های پیچیده همچون هملت بروید. بلکه خود را برای آن نقش خاص آماده کنید.
اگر برای کارهای تلویزیونی و یا سینما تست می دهید، به اصطلاح بزرگ بازی نکنید. این را مد نظر داشته باشید که شما برای دوربین بازی می کنید و نه برای تماشاگر صحنه ی تئاتر. پس آگاه باشید کوچکترین حرکت های شما در نگاه دوربین پنهان نمی ماند.

2.       دقیقا بدانید با چه کسی صحبت می کنید:
چه کسی هستید؟ کجا هستید؟ با چه کسی صحبت می کنید؟ اینها به نظر ساده می آیند ولی شما باید دقیقا جواب این سوالات را در زمان تست بازیگری خود بدانید.
کارکتر انتخابیتان با چه کسی صحبت صحبت می کند؟ آیا شخص دیگری در این صحنه با بازیگر دیالوگ دارد؟ اگر جواب بله است آنها کجای صحنه هستند؟ صحنه را در ذهن خود طراحی کنید. شما باید کاملا بدانید کجا را نگاه می کنید. چشمان بازیگر، قدرت او را انتقال می دهد. بعضی از بازیگران از صندلی و اشیاء دیگر به عنوان بازیگر های دیگر استفاده می کنند تا بتوانند نشان دهند که با آنها حرف می زنند. این روش واقعا کار نمی کند و معمولا نتیجه معکوس و منفی دارد. بهترین راه این است کاراکتر های دیگر را در قسمت جلوی صحنه در نظر بگیریم. مهمترین مورد این است که عوامل انتخاب بازیگران، صورت و چشمان شما را ببینند.
اکثر کسانی که در مقابل شما نشسته اند تا شما را برای ایفای نقشی انتخاب کنند، دوست ندارند مستقیما در چشمانشان نگاه کنید. (عجیبه نه؟) بهترین را این است که نقطه را در قسمت تماشاگران انتخاب کنید و مونولوگ خود را اجرا نمایید. یا اینکه از عوامل پنل انتخاب، بپرسید که آیا مجاز هستید با آنها مستقیما حرف بزنید و آنها را به عنوان کاراکتر های صحنه در نظر بگیرید؟ اگر جوابشان مثبت بود، خب چرا که نه؟ حتما به آن طریق اجرا کنید.

3.       در اجرای خود خلاق باشید:
چقدر شنیدن صدای افرادی که در موقع صحبت کردن با صدای خود بازی می کنند جذاب است؟ افرادی که به جای صحبت کردن های مونوتن و یکنواخت، صدای خود را بالا و پایین می برند، تاثیر مطلوب تری روی مخاطب خود دارند. اینطور فکر نمی کنید؟ پس در اجرای خود خلاقانه از صدای خود استفاده کنید. سعی کنید صدایتان مانند ریتم موسیقی باشد که به گوش شخص مقابلتان می رسد. شما باید اتفاقاتی که برای کارکتر انتخابی تان افتاده را با صدای خود بازی کنید. اگر مونولوگ شما بیانگر اتفاقی در گذشته ی کاراکتر است، اجرای آن با لحظه ای که آن کارکتر با دوستش در زمان حال صحبت می کند متفاوت است. به عبارت دیگر به همه ی جنبه های کاراکتر نگاه کنید و متناسب با آن، لحن و صدای خود را انتخاب نمایید.

4.       در انتخاب مونولوگ، بهترین را انتخاب کنید:

اگر از متون مدرن برای انتخاب مونولوگ خود استفاده می کنید، آنهایی را بردارید که مورد تحسین واقع شده اند. سعی کنید مونولوگ خود را از نمایشی که آن را قبلا دیده اید استفاده کنید. حتما کل نمایشنامه را بخوانید تا در موقع اجرای تست بازیگری خود، از اتفاقات قبل و بعد از آن صحنه خاصی که بازی می کنید آگاه باشید. البته دانستن کل داستان از موثرترین عواملی است که اجرای شما را زیبا می کند.
از استفاده کردن از مونولوگ ها و تکه کلام های سریال های تلویزیونی به شدت پرهیز کنید. آنها نه تنها به شما کمک نمی کنند، بلکه آسیب زیادی به نحوه ارائه شما، در نظر کارگردان وارد می سازد. اگر از متون کلاسیک مانند شکسپیر استفاده می کنید، حتما مطمئن شوید که کل داستان را متوجه شده اید. کارهای شکسپیر برای تست بازیگری بسیار تاثیرگذارند.

5.       توصیه های نهایی:
__ از حرکات پانتومیم به شدت پرهیز کنید، مگر اینکه مطمئن هستید در اجرای آنها، فوق العاده هستید.
از ابزارهای ساده ای که می توانید به سادگی آنها را تامین کنید مانند یک بطری آب، موبایل، کیف دستی، شال گردن، کلاه و ... بهره ببرید.
__ از فریاد زدن و داد و بیداد کردن و کلا از متون این چنینی پرهیز کنید. هیچ کس نمی خواهد به تئاتر برود و بازیگری را ببیند که داد و فریاد می کند، چه برسد به کارگردان و عوامل انتخاب بازیگر در اتاق تست.
__ از تمام فضای اتاق استفاده کنید. صحنه را مال خود بدانید و از آن استفاده نمایید. البته این را هم در نظر داشته باشید که قرار نیست با هر خطی شما یک حرکتی انجام دهید. کارگردانان دوست دارند ایستادن شما روی صحنه و اداء کردن مونولوگ را در حالت ایستاده هم ببینند. در حقیقت یک پاساژ از تمام توانایی های خود به آنها نشان دهید.
__ حواستان به زمانی که به شما اختصاص داده شده باشد. بازیگر خوب می داند کی باید شروع کند و کی باید کار را جمع کند.
__ در عین حال عجله نکنید و از زمان موجود استفاده کامل را ببرید. این زمان مال شماست پس از آن هر طور که می توانید خود را بهتر ارائه دهید، استفاده نمایید.

                                                                                                     نویسنده: محسن غفاری کهیایی