تئاتر درمانی پلی از ذهن و تخیل به دنیای واقعیت

 دراماتیک بودن ایده ها و بیان استعاره ها از طریق زبان دراماتیک، گسترش بینش شخص را به ارمغان می آورد که با خلاقیت و قوه ی تخیل امکان آموزش را آسان می نماید.

گاهی اوقات بعضی از افراد، در شرایطی قرار می گیرند که واقعا نیاز به یک متد برای بیان کردن احساساتشان دارند که گفتن و احساس کردن مستقیم آنها، واقعا سخت و دردآور است. کسانی هستند که سالیان دراز است گریه نکرده اند و یا بالعکس، اشخاصی را داریم که با مواجه شدن رویدادی در زندگی اشان، خنده از لبانشان پر کشیده است. تلاش برای ارتباط دادن افراد با خود واقعیشان برای تجربه کردن و لذت بردن از لحظات زندگی شان، موضوعی است که این روزها در شاخه ای جدید از علم مطرح است و کارشناسان به صورت علمی روی این موضوع مشغول تحقیق و کار هستند.
عدم اعتماد به نفس، نداشتن کنترل بر روی خشم، شاد نبودن، احساس تنهایی، ترس از مواجه شدن با مشکلات و هزاران هزار احساس دیگر را که افراد در موقعیت های مختلف زمانی تجربه می کنند، گاهی دردآور و کسل کننده است. احساساتی که در میان گذاشتن آنها حتی با صمیمی ترین دوستان نیز، گاهی مشکل به نظر می رسد.
تئاتر درمانی یا دراما تراپی، رشته ای است که سالیان زیادی از تاریخ پیدایش آن نمی گذرد. شاخه ای که در این مدت کوتاه توانسته در بین جوامع مختلف و در میان پزشکان و روانپزشکان جای مناسبی باز کند و رفتن به سمت و سوی این شاخه را گسترش دهد. کار اصلی این رشته ارتباط بر قرار کردن بین دراما و تئاتر با قدرت شفا بخش آن است که در ارتباطات روزمره مردم مهم و موثر می باشد.
فضای قابل استفاده در این رشته، روبرو کردن اشخاص با احساسات مختلف است که از طریق فضاهای تمرین و قراردادن افراد در موقعیت ها و شرایط احساسی و عاطفی مختلف، آزمون مواجهه با بخش های عاطفی را میسر می کنند.
تخیل عامل بسیار مهم و اساسی در این موضوع است که تقریبا بدون آن هیچ اتفاق خاصی در زمینه ی درمان و شفابخشی نمی افتد.
دور کردن شخص از فضای واقعی و روزمره ی زندگی، و قراردادن او در یک فضای امن و مجازی، این امکان را به او خواهد داد تا با مسائل خود از دریچه امن و بی خطر، بدون اینکه درد و یا خاطره ای او را دچار تشویش کند مواجه گردد.
دراماتیک بودن ایده ها و بیان استعاره ها از طریق زبان دراماتیک، گسترش بینش شخص را به ارمغان می آورد که با خلاقیت و قوه ی تخیل امکان آموزش را آسان می نماید.
بازی های اغراق آمیز و تئاتری در فضاهای تمرین و کارگاه های تئاتر درمانی، فرد را به این سمت می برد که تفاوت دنیای واقعیت و مجاز را تشخیص دهد و انطباق با آن نیز خود به خود اتفاق می افتد.
بازی کردن در بخش های ضروری و مهم هرکدام از قسمت های تئاتردرمانی، راه حل های مفیدی را برای ارتباطات افراد ارائه می دهد. همزمان با سفر ما به دنیای درون خودمان در طول جریان فضای مجازی، این را آگاه هستیم که دنیای بیرون همچنان پابرجا است. نکته جالب اینجا است که زمانی که ما از سفر تخیلی خود به دنیای واقعی بر می گردیم، متوجه می شویم که درک ما از رویارویی با موانع زندگی تغییر کرده و مقاومت ما در برخورد با مسائل عاطفی به صورت ناخودآگاه افزایش پیدا کرده است و آزادی های افراد در انتخاب نوع رفتار بعدی که از خود بروز خواهند داد بیشتر خواهد شد.
در کل هدف اصلی از دراما تراپی و یا تئاتر درمانی یکپارچه کردن عواطف و احساسات ما در موقعیت های عاطفی مختلف است. به عبارت دیگر موقعیت ذهنی و عاطفی ما در مواجهه با موقعیت های مختلف احساسی دچار تحول می شود که با تمرین در فضای مجازی امکان آمادگی برخورد با آنها را از قبل آموزش می بینیم. تئاتر درمانی و یا دراما تراپی، چه به صورت تک به تک، و چه حتی اگر به صورت گروهی انجام پذیرد، به هرحال تاثیر عمیق خود را خواهد داشت. در تجربه های انجام شده کارشناسان تئاتر درمانی تا به امروز، نتایج مثبت بسیاری گرفته شده است و جدا از هرگونه هدف های درمانی در این شاخه، سرگرمی و نشاط موجود در فضاهای تمرینی این ورک شاپ ها، باعث به وجود آوردن زمانی برای تفریح افراد می شود.
این گونه ورک شاپ ها و کلاسهای آموزشی و تمرینی، در کشور های توسعه یافته بیشتر در دسترس است و
علاقمندان به این شاخه، امکان استفاده از آنها را بیشتر دارند.  

  چاپ شده در هفته نامه شماره 248 پرشین چاپ لندن 

25ماه می 2012http://persianweekly.co.uk/Issues/248/